پیری زودرس

انسان یک وقتی از یک وضعیّتی، مثلا از یک حادثه‌ای، یا به خاطر وضع مزاجی خودش، یا از کاری که به عهده‌ی اوست، ملول میشود، دلتنگ میشود. یا گاهی  انسان مطالعه‌ای دارد، کاری دارد، اشتغالی دارد، دنبال‌گیری‌ای دارد، تنبلی می‌کند و تأخیر می‌اندازد.

بی حوصله شدن تبعاتش این است که وقتی انسان یک مسیر هر چند درست و حق را انتخاب می کند ولی اگر مشکل یا مانعی  سر راهش پیش بیاید مسیر را رها میکند. چونکه بی‌حوصلگی خاصیّتش این است که انسان را از  پایداری و پافشاری بر حتی حق هم محروم می‌کند.

تبعات تنبلی هم این است که وقتی دچار تنبلی شدیم، آن وقت آن کاری را که بر عهده ی ماست و باید انجام بدهیم یا حقی که دیگران بر گردن ما دارند را به خاطر تن‌پروری و تنبلی انجام نمیدهیم. به خاطر این دو صفت ناپستند است که گاهی انسان سنّاً جوان است اما روحاً پیر است.